In de jaren 50 werden gaslekken met behulp van lekzoekapparaten opgespoord, een tijdrovend en kostbaar karwei. Tot een medewerker van het gasbedrijf een politieagent met een speurhond langs zag komen en op het idee kwam, om voor het opsporen van gaslekken een hond op te leiden.

Het gasbedrijf waar hij werkte, had hier wel oren naar en het liet bij de rijksspeurhondenschool een hond opleiden. De hond (Kees) krabde in het begin steeds met zijn poot, maar omdat zijn nagels er stuk van gingen, is hem geleerd te blaffen.

Na de opleiding werd Kees begeleid door Nico Kock die in de Hoogstraat op nummer 8 woonde en dat leverde meteen een flinke kostenbesparing op. Waar men voorheen bij een controle van twee kilometer buis, veertig uur nodig had, deden Nico en Kees dat in twee uur. Het reukorgaan van Kees was zo fijn, dat hij lekken ontdekte, waar zo weinig gas uit kwam, dat het nog helemaal niet nodig was de gaatjes op stel en sprong te dichten. Toen er werd overgegaan van stadsgas op aardgas, werd Kees omgeschoold.

Na een aantal successen waren Nico en Kees ineens beroemd en kwamen ze in de krant, op televisie en in vele andere media. Ze werden internationaal bekend, nadat ze in Denemarken bij een internationaal congres van gasdirecteuren, een demonstratie hadden gegeven.

Toen Kees op bijna 12 jarige leeftijd was overleden, werd hun samenwerking beëindigd en werd een nieuwe gashond opgeleid. De nieuwe gashond droeg de naam: Gas-O-Bello en ook deze hond werd begeleid door onze beroemde oud buurtgenoot Nico Kock.

De heer Kock met Kees, uiterst rechts Gas o Bello.

Foto's Utrechts Archief/Utrechtsch Nieuwsblad.

Wilt u reageren op dit verhaal klik dan hier