Halverwege de jaren veertig vestigden prostituees zich in woonboten aan het Zandpad. Het was in de tijd dat de Marnixbrug er nog niet was en het Zandpad bij de Vechtdijk nog niet was afgesloten. In mijn (jeugd) herinnering waren de woonboten nogal armoedig en soms zo slecht, dat er zo nu en dan een naar de bodem van de Vecht zakte.

De meeste boten werden bewoond door gezinnen, waarvan sommige vrouwen wat bij verdiende met prostitutie. Zo kon het gebeuren dat papa in de kroeg zat, de kinderen in bed lagen en moeders achter het raam zat.

De vrouwen waren over het algemeen van middelbare leeftijd. Een van hen, was zelfs ver de zestig gepasseerd. Voor tien gulden kon je even (naar binnen) wippen, maar het oudje deed het voor de helft en ondanks haar hoge leeftijd was het altijd druk bij haar. Zo druk, dat de liefhebbers, voornamelijk gastarbeiders, zich in afwachting aan de overkant van de weg opstelden.

Dan was het rennen, als er na de daad weer iemand in de deuropening verscheen.

De vrouwen werden ook weleens lastig gevallen, één keer zo erg, dat een alleenstaande vrouw in haar woonboot is gewurgd..

Ondanks deze vervelende gebeurtenis was het verder altijd gezellig op het Zandpad en waren het vooral aardige mensen.