In onze wijk waren vroeger twee buurthuizen: Buurthuis Stella Maris en Buurthuis Hoogelanden. Buurthuis Stella Maris zat in de Hoogstraat en op de benedenverdieping aan de Anthoniedijk 9. Buurthuis Hoogelanden zat in dat zelfde pand in twee verdiepingen daarboven.

Zo konden we meerdere keren in de week naar een club.

Buurthuis Stella Maris ging uit van de Rooms Katholieke St. Joseph-kerk aan de Draaiweg. De mannelijke leiding werd aangesproken met schipper en de vrouwelijke leiding met Aquila. Er werden veel activiteiten georganiseerd, zoals figuurzagen, knutselen, spelletjes, paaltjes-voetbal en vele andere activiteiten. Er was ook een bibliotheek waar je boeken en stripalbums (gratis) kon lenen.

Ik was gek met die stripalbums, waarvan Kuifje mijn favoriet was.

Het clubgeld was 10 cent per keer en voordat we gingen voetballen of knutselen, moesten we eerst bidden. We gingen in de zomermaanden maandelijks op de woensdag met een bus naar Austerlitz. Maar om mee te mogen moest je eerst een klein bedrag betalen.

Het was ook geweldig om een week op kamp te gaan en dat kon overal zijn. Ik weet nog goed, dat we naar Apeldoorn, Oostvoorne, Heiloo en Nunspeet zijn geweest.

Bij Buurthuis Hoogelanden, dat van de gereformeerde kerk uitging, had je eigenlijk hetzelfde, maar met het verschil dat het allemaal niet zo strak georganiseerd was. Daar kon je op de bovenverdieping - de zolder - biljarten, toneel spelen en kaarten. Ik weet niet meer of je daar ook entree voor moest betalen.

Ook daar gingen we een week op kamp en het is nog al eens voorgekomen, dat - als je thuis kwam van het kamp van Stella Maris - je snel je koffer ging verversen en binnen een uur met Buurthuis Hoogelanden op kamp ging. Dát waren nog eens tijden.

Als we op kamp gingen, was daar ook altijd mevrouw van der Worp bij en later, jaren '90, ook mevrouw Loffeld. Buurthuis Hoogelanden organiseerde later ook een gezinskamp, dan ging je met pa, ma, en broers, zussen en andere families een week op kamp.

Maar dat vond ik minder, want dan werd er te veel op je gelet.

Ik weet nog goed, dat ouwe Cobus de Rijk, de bloemenman, met zijn groene volkswagenbus hele gezinnen naar het strand van Oostvoorne heeft gereden en daar ging best veel tijd in zitten.

Vanaf de jaren '90 werden de kampen georganiseerd door de moeders van de kinderen.

Toen we pubers waren, gingen we niet meer naar het buurthuis om te knutselen, maar gingen we discodansen, films kijken en achter de meiden aan. De vrijdagavond was ons uitje op Stella Maris en ik kan me nog heel goed herinneren dat we naar de Chinees gingen en maar 10% van het te betalen bedrag uit onze eigen zak hoefden te betalen.

Nadat de kerk zich had teruggetrokken uit Buurthuis Stella Maris, konden we bij Buurthuis Hoogelanden de hele week terecht. Daar hadden we zelfs een biertap en een professionele draaitafel. Omdat buurthuizen in die tijd geen winst mochten maken, kostte een glas bier maar 40 cent, dat was een hele mooie prijs.

Maar we vonden dat bedrag toch wel wat laag en toen hebben we besloten om 50 cent te gaan betalen voor een biertje. Zo kon er 10 cent naar de kinderen, voor kleurpotloden, papier, lijm en andere benodigdheden.

In 2011 is het gebouw op de Anthoniedijk gesloten en zijn we verhuisd naar de boerderij aan de Jagerskade, waar nog steeds de bewoners uit de buurt komen. Sommigen, zoals ik, al meer dan 45 jaar. Elke vrijdagavond is daar biljarten, darten en kaarten. Ook kijken we daar Eredivisie live voetbal en bespreken we met elkaar de problemen in de wereld. Het is daar heel gezellig.

Ik moet zeggen, dat ik in mijn jeugd veel plezier heb gehad in die buurthuizen en nu nog steeds.

Van vóór 1965 weet ik niets te vertellen, maar er zullen ongetwijfeld oude buurtbewoners zijn die daar wel iets over kunnen vertellen.

Gezinskamp Oostvoorne.

Links: Annemarie Schinkel, nichtje van Co de Rijk uit Rose Ville Michigan, daarnaast de familie de Rijk, mijn moeder Maria Bontrop, mijn zusjes Anja en Wies en mijn tante Gon Bontrop.